For best experience please turn on javascript and use a modern browser!
You are using a browser that is no longer supported by Microsoft. Please upgrade your browser. The site may not present itself correctly if you continue browsing.
Josephine Hoegarts (foto: Kirsten van Santen)

Een rode draad in Hoegaerts’ onderzoek is haar belangstelling voor de opvatting dat wat de middenklasse doet correct, gezond en normaal is, en dat iedereen zich daaraan zou moeten aanpassen. ‘Ik ben geïnteresseerd in mensen die dat weigeren te doen, of er niet zo goed in zijn’, vertelt de hoogleraar. Zo houdt ze zich onder meer bezig met de geschiedenis van mensen met een beperking in Europa, en hoe het hen dikwijls onmogelijk wordt gemaakt deel te zijn van de middenklasse. ‘Interessant genoeg zie je tegelijkertijd dat door beperkingen vaak creativiteit naar boven komt’, vertelt ze. ‘Stotteraars worden bijvoorbeeld vaak heel invloedrijke sprekers.’

In de afgelopen jaren was Hoegaerts hoofdonderzoeker van het project CALLIOPE: Vocal Articulations of Parliamentary Identity and Empire, waarin ze zich richtte op verwachtingen en praktijken van politieke spraak in de negentiende eeuw. Ze onderzocht hoe nieuwkomers in de parlementen van Frankrijk en Engeland – bijvoorbeeld afkomstig uit arbeidersgezinnen, of uit (voormalige) koloniën – zich aanpasten aan de conversatiestijl en parlementaire cultuur, en in hoeverre ze deze zelf ook beïnvloedden. Hierbij combineerde ze methoden uit de geschiedenis, geluidsstudies en musicologie.

Lokale musea en de Europese identiteit

Als hoogleraar Moderne Europese cultuur na 1800 zal Hoegaerts zich richten op de Europese cultuur in al haar diversiteit, in het bijzonder op het gebied van cultuurgeschiedenis en literatuur. ‘De interdisciplinariteit van Europese studies aan de UvA spreekt me erg aan’, zegt Hoegaerts. ‘Ik kijk uit naar de samenwerking met collega-onderzoekers, onder meer uit de hoek van de literatuurwetenschappen. De combinatie van culturele politieke geschiedenis en meer artistieke interventies vind ik heel interessant.’

Ik wil onderzoeken hoe het debat gevoerd wordt in de publieke ruimte, en in hoeverre dat voortkomt uit een lang cultureel proces.

De hoogleraar is onder meer van plan voort te bouwen op haar onderzoek naar de geschiedenis van de parlementaire cultuur in Europa, en hierbij de link te leggen met het heden. Hoegaerts: ‘Ik wil onderzoeken hoe het debat gevoerd wordt in de publieke ruimte – bijvoorbeeld hoe we het beleefd met elkaar oneens kunnen zijn – en in hoeverre dat voortkomt uit een lang cultureel proces.’ Daarnaast onderzoekt ze samen met collega’s van andere Europese universiteiten hoe lokale musea bijdragen aan de Europese identiteit. Het uiteindelijke doel is een virtueel lokaal museum van Europa te creëren. ‘Eén van de dingen waar ik erg naar uitkijk, is in Nederland allerlei kleine dorpsmusea te bezoeken om te kijken hoe die er hier uitzien.’

Over Josephine Hoegaerts

Josephine Hoegaerts promoveerde in 2010 aan de Katholieke Universiteit Leuven op haar onderzoek naar de geschiedenis van mannelijkheid in de negentiende eeuw. Daarna doceerde ze onder meer aan de University of Pennsylvania en de Katholieke Universiteit Leuven en was ze (gast)onderzoeker aan de University of Cambridge, University of the Aegean, Birkbeck College en het conservatorium van Leipzig. Van 2017 tot 2022 was ze als universitair hoofddocent Europese Studies verbonden aan de Universiteit van Helsinki. 

Hoegaerts publiceerde onder meer de monografie Masculinity and Nationhood, 1830-1910: Constructions of Identity and Citizenship in Belgium (Palgrave, 2014) en de bundels Men, Masculinities and the Modern Career (De Gruyter, 2020) en Finnishness, Whiteness and Coloniality (Helsinki University Press, 2022). Op dit moment werkt ze aan een boek over de praktijken en politiek van de stem in negentiende-eeuws Europa.

Prof. J.A.I. (Josephine) Hoegaerts

Faculty of Humanities

Europese studies